Fryderyk III "Piękny" Habsburg (urodzony w zamku Hofburg w Wiedniu, około 1289 roku lub w 1286 roku, zmarł w Gutenstein, Austria, 13 stycznia 1330 roku) herb
Syn Albrechta I "Jednookiego" Habsburga, regenta Austrii, hrabiego Habsburga i Kyburga, landgrafa Alzacji, hrabiego Marchii Wendyjskiej i Port Naon, księcia Austrii, Styrii, Karnioli, króla Niemiec i Elżbiety Meinhardyn de Görtz Tyrolskiej, córki Meinharda IV (II, V) Meinhardyn de Görtz, hrabiego Gorycji i Tyrolu.
Książę Austrii, hrabia Habsbourg i landgraf Górnej Alzacji jako Fryderyk IV i książę Styrii jako Fryderyk I od 1 maja 1308 roku do 13 stycznia 1330 roku, antykról Rzymian (Niemiec) jako Fryderyk od 19 października 1314 roku do 19 października 1325 roku, król Rzymian (Niemiec) jako Fryderyk III od 19 października 1325 roku do 13 stycznia 1330 roku, regent Dolnej Bawarii od 1313 roku do 9 listopada 1313 roku.
W Ravensburg, 11 maja 1315 roku poślubił Izabelę (Elżbietę) Guilhemid-Sunifred z Urgel Aragońską (urodzona w 1300 lub w 1302 roku, zmarła w Styrii, 12 lipca 1330 roku), córkę Jakuba II "Sprawiedliwego" Guilhemid-Sunifred z Urgel, króla Aragonii i Blanki Robretyng-Capet-Anjou, córki Karola II Robertyng-Capet-Anjou, króla Neapolu, hrabiego Andegawenii.
Drugi syn Albrechta I Habsburga i Elżbiety Karynckiej. Po śmierci ojca, który został zamordowany w 1308 roku Fryderyk wraz z bratem Leopoldem I, objął władzę w Austrii i Styrii i został ustanowiony głową dynastii Habsburgów oraz księciem Austrii. Fryderyk nie objął jednak tronu Czech, a królem został Henryk VII, hrabia luksemburski. W 1309 roku Fryderyk wspólnie z braćmi zawarł traktat z Henrykiem VII w Speyer, na mocy którego on i jego bracia zrzekli się roszczeń do tronu czeskiego za sumę 50 tyś. marek.
W 1313 roku Ludwik IV Bawarski pozbawił Fryderyka, za sprawą klęski Fryderyka w bitwie pod Gammelsdorf 9 listopada 1313 roku, możliwości sprawowania kurateli nad Henrykiem III Bawarskim.
Po śmierci Henryka VII, który zmarła w sierpniu 1313 roku, w październiku 1314 roku dokonano podwójnego wyboru: 19 października 1314 roku czterech elektorów zebranych w Sachsenhausen, koło Frankfurtu, wybrało na króla Niemiec Fryderyka, koronowanego w Bonn 25 listopada przez abp Kolonii, a 20 października 1314 roku pięciu elektorów, poza Frankfurtem, powołało na tron Ludwika Bawarskiego, koronowanego w Akwizgranie przez arcybiskupa Moguncji 25 listopada. Wybuchła wojna pomiędzy rywalami. 28 września 1322 roku Fryderyk został pokonany przez Ludwika w bitwie pod Muhidorf i uwięziony na zamku Trausnitz (Górny Palatynat).
W marcu 1325 roku odzyskał wolność w zamian za rezygnację z korony oraz przyrzeczenie nakłonienia swojego brata Leopolda do uznania Ludwika. Ponieważ Leopold nie zaakceptował tego układu, Fryderyk dobrowolnie powrócił do niewoli (mimo że ze złożonej przysięgi zwolnił go papież). We wrześniu 1325 roku Ludwik uznał Fryderyka jako współwładcę. Po śmierci Leopolda w lutym 1326 roku władza Fryderyk została jednak ograniczona tylko do terytorium Austrii.
Ze związku z Izabellą Aragońską miał troje dzieci a oprócz tego miał troje dzieci z poza małżeńskiego związku:
Friedrich, opat w Weikersdorf od 1331 roku,
Friedrich, opat w Mödling od 1334 roku,
Offmei, przeorysza w Tulln w latach 1319-1327.
Żródła:
"CZ. III. RÓŻNE DYNASTIE (XIV-XVI W.)"
15-06-2022